ـ1067 ـ7054 ـ3546 -حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ عُثْمَانَ بْنِ سَعِيدِ بْنِ كَثِيرِ بْنِ دِينَارٍ الْحُمْصِيُّ. ثَنَا بَقِيَّةُ.
ثَنَا أَبُو بَكْرٍ الْعَنْسَيُّ عَنْ يَزِيدَ بْنِ أَبِي حَبِيبٍ وَ مُحَمَّدِ بْنِ يَزِيدَ الْمِصْرِيَّيْنِ قَاَ: ثَنَا نَافِعٌ عَنِ بْنِ عُمَر قَالَك قَالَتْ أُمُّ سَلَمَةَ: يَا رَسُولَ للّهِ! َ يَزَالُ يُصِيبُكَ، كُلَّ عَامٍ وَجَعٌ مِنَ الشَّاةِ الْمَسْمُومَةِ الّتِي أكَلْتَ. قَالَ: مَا أصَابَنِي شَىْءٌ مِنْهَا، إَّ وَهُوَ مَكْتُوبٌ عَليَّ وَآدَمُ فِي طِينَتِهِ.فِي الزوائد: فِي إسناده أَبُو بَكْرٍ العنسيّ وهو ضعيف .
1067. (3546) (7054)- Ümmü Seleme radıyallahu anhâ diyor ki: "Ey Allah'ın Resûlü! (Hayber'de) yediğin zehirli koyun etinin ağrısı her yıl sana ara vermeden geliyor" demiştim, şu cevapta bulundular: "Ondan bana isabet eden şey, Adem daha çamurunda iken (daha tam olarak yaratılmamış iken) Allah'ın hakkımda yazdığı) şeydir, (ondan ne eksiktir ne de fazlası)."[1]
ـ1068 ـ7055 ـ3548 -حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ. ثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللّهِ ا‘نْصَارِيُّ. حَدَّثَنِي عُيَيْنَةُ بْنُ عَبْدُ الرَّحْمَنِ. حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ عُثْمَانَ بْنِ أَبِي الْعَاصِ؛ قَالَ: لَمَّا اسْتَعْمَلَنِي رَسُولُ للّهِ صَلَّي اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ عَلى الطَّائِفِ، جَعَلَ يَعْرِضُ لِي شَيْءٌ فِي صََتِي حَتَّى مَا أدْرِي مَا أُصَلِّي. فَلَمَّا رَأيْتُ ذلِكَ رَحَلْتُ إِلَى رَسُولِ للّهِ صَلَّي اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ. فَقَالَ اِبْنُ أَبِي الْعَاصِ؟ قُلْتُ: نَعَمْ! يَا رَسُولَ للّهِ! قَالَ: مَا جَاءَ بِكَ؟ قُلْتُ: يَا رَسُولَ للّهِ! عَرَضَ لِي شَيْءٌ فِي صَلَوَاتِي حَتَّى مَا أدْرِى مَا أُصَلِّى. قَالَ: ذَاكَ الشَّيْطَانُ. ادْنُهْ. فَدَنَوْتُ مِنْهُ. فَجَلَسْتُ عَلَى صُدُرِ قَدَمَيَّ. قَالَ فضَرَبَ صَدْرِي بِيَدِهِ وَتَفَلَ فِي فَمِي وَ قَالَ: اخْرُجْ. عَدُوَّ اللّهِ! فَفَعَلَ ذلِكَ ثَثَ مَرَّاتٍ. ثُمَّ قَالَ: الْحَقْ بِعَمَلِكَ. قَالَ، فَقَالَ عُثْمَانَ: فَلَعَمْرِي مَا أحْسِبُهُ خَالَطَنِي بَعْدُ.فِي الزوائد: إسناد صحيح، رِجَالُهُ ثقات. ورواه الحاكم و قَالَ: هَذَا حديث صحيح ا“سناد .
1068. (3548) (7055)- Osman İbnu Ebi'l-As radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm beni, Taif'e vali tayin edince, namazda bana bir şey ârız olmaya başladı. Öyle ki, kıldığımı bilemez hale geldim. Bu durumu kendimde görünce, hemen Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm'a gittim. (Beni görünce: "Bu gelen İbnu Ebi'l-As değil mi?" buyurdular. Ben: "Evet! Ey Allah'ın Resûlü!" dedim. "Niye geldin?" buyurdular. "Ey Allah'ın Resûlü! Bana namazda bir hal ârız oldu, ne kıldığımı bilmez, anlamaz hale geldim" dedim. "Anlattığın şey şeytandır, onu bana yaklaştır!" buyurdular. Bunun üzerine Resûlullah'a yaklaştım. (Diz çöküp) ayaklarımın üstüne oturdum. Aleyhissalâtu vesselâm mübarek elleriyle göğsüme vurup ağzımın içine tükürdüler. Sonra: "Çık ey Allah'ın düşmanı!" dediler. Bu muameleyi bana üç kere tekrar ettiler. Sonunda: "Haydi işinin başına git!" buyurdular."
Râvi der ki: "Osman kasem ederek dedi ki: "Ömrüme yemin olsun ki ondan sonra şeytanın bana sokulduğunu hiç sanmam."[2]
ـ1069 ـ7056 ـ3549 -حَدَّثَنَا هَارُونُ بْنُ حَيَّانَ. ثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ مُوسَى. أنْبَأنَا عَبْدَةَ بْنُ سُلَيْمَانَ. ثَنَا أَبُو جَنَابٍ عَنْ عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِي لَيْلَى عَنْ أبِيهِ أَبِي لَيْلَى؛ قَالَ: كُنْتُ جَالِساً عِنْدَ النَّبِيَّ صَلَّي اللّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إذْ جَاءَهُ أعْرَابِيٌّ، فَقَالَ: إِنَّ لِي أخَاً وَجِعاً. قَالَ: مَا وَجَعُ أخِيكَ؟ قَالَ: بِهِ لَمَّمَ. قَالَ اذْهَبْ فَأتِنِي بِهِ قَالَ فَذَهَبَ فَجَاءَ بِهِ فَأجْلَسَهُ بَيْنَ يَدَيْهِ. فَسَمِعْتُهُ عَوَّذَهُ بِفَاتِحَةِ الْكِتَابِ وَأرْبَعِ آيَاتٍ مِنْ أوَّلِ الْبَقَرَةِ وَأيَتَيْنِ مِنْ وَسَطِهَا. وَإلَهُكُمْ إلهٌ وَاحِدٌ، وَآيَةُ الْكُرْسِيُّ، وَثََثِ أيَاتٍ مِنْ خَاتِمَتِهَا، وَأيَةٍ مِنْ آلِ عِمْرَانَ »أحْسِبُهُ قَالَ: شَهِدَ اللّهُ أنَّهُ َإلهَ إَّ هُوَ« وَآيَةٍ مِنَ ا‘عْرَافِ: إنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِي خَلَقَ. ا‘يَةَ، وَأيَةٍ مِنَ الْمٌؤْمِنِينَ، وَمَنْ يَدْعُ مَعَ اللّهِ إلهاً آخَرَ َ بُرْهَانَ لَهُ بِهِ، وَأيَةٍ مِنَ الْجِنِّ: وَأنَّهُ تَعالى جَدُّ رَبَّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وََ وَلَداً، وَعَشْرِ أيَاتٍ مِنْ أوَّلِ الصَّافَّاتِ، وَثََثِ أيَاتٍ مِنْ أخِرِ الْحَشْرِ وَقُلْ هُوَ اللّهُ أحَدٌ وَالْمُعَوِّذَتَيْنِ فَقَامَ ا‘عْرَابِيُّ قَدْ بَرَألَيْسَ بِهِ بَأسٌ.فِي الزوائد: هَذَا إسناد فِيهِ أَبُو جناب الكلبي، وهو ضعيف، واسمه يَحْيَى بن أَبِي حييت. ورواه الحاكم فِي المستدرك من طريق أَبِي جناب، و قَالَ: هَذَا الحديث محفوظ، صحيح. ـ274: وَإلَهُكُمْ إلَهٌ وَاحِدٌ شَهِدَ اللّهُ أنَّهُ َ إلـَـهَ إَّ هُوَإِنَّ رَبَّكُمُ اللّهُ الَّذِي خَلَقَوَمَنْ يَدَعَ مَعَ اللّهِ إلَهاً أخَرََ بُرْهَانَ لَهُ.وَأنَّهُ تَعالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وََ وَلَداً .
1069. (3549) (7056)- Ebu Leylâ el-Ensârî radıyallahu anh anlatıyor: "(Bir gün) ben Resûlullah Aleyhissalâtu vesselâm'ın yanında otururken, Efendimize bir bedevi geldi: "Hasta bir erkek kardeşim var" dedi. Resûlullah: "Kardeşinin hastalığı nedir?" diye sordu. "Kardeşimde biraz delilik var!" dedi. "Git onu bana getir!" buyurdular. Adam gitti kardeşini getirdi. Resûlullah önüne oturttu. Fatihayı Şerife, Bakara suresinin başından ilk dört ayeti, ortalarından وَإلَهُكُمْ إلَهٌ وَاحِدٌ ayeti, Ayete'l-Kürsi, sonundan ise üç ayeti; Al-i İmrandan bir ayeti -ki bunun شَهِدَ اللّهُ أنّهُ َ إلَهَ إّ هُوَ ayetinin olduğunu zannediyorum-, A'raf suresinden bir ayeti: إنّ رَبّكُمُ اللّهُ الّذِي خَلَقَ . ...
ayeti, Mü'minin suresinden bir ayeti; وَمَنْ يَدَعْ مَعَ اللّهِ إلَهاً آخَرَ َ بُرْهَانَ لَهُ
ayeti; Cin sûresinden bir ayeti, وَأنّهُ تَعالَى جَدُّ رَبّنَا مَا اتّخَذَ صَاحِبَةً وََ وَلَداً
ayeti, Saffât suresinin başından on âyeti, Haşîr suresinin sonundan üç ayeti; Kul-hüvallahî Ahad suresi, Muavvizateyn surelerini okuyarak ona afsun yaptığını işittim. Bunun üzerine bedevi ayağa kalktı. Tamamen iyileşmişti." [3]