* MÜBAH OYUNLAR

ـ5339 ـ1ـ عن عائشة رَضِيَ اللّهُ عَنْها قالت: ]كُنْتُ ألْعَبُ بِالْبَنَاتِ عِنْدَ رَسُولِ اللّهِ # وَكُنَّ يَأتِينَنِي صَواحِبِي فَيَنْقَمِعْنَ مِنْ رَسُولِ اللّهِ #. وَكانَ يُسَرِّبُهُن إليّ فَيَلْعَبْنَ مَعِي[. أخرجه الشيخان وأبو داود.»اِنْقِمَاعُ« استتار والتغيب.و»يُسَرِّبُهن«: أي يبعثهن ويرسلهن إلي .

1. (5339)- Hz. Aişe (radıyallahu anhâ) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ın yanında bebeklerle oynardım. Arkadaşlarım (da oynamak için) yanıma gelirlerdi. Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) (eve gelince, utanarak) saklanırlardı. Ama Aleyhissalâtu vesselâm onları tekrar bana gönderirdi. Beraber oynamaya devam ederdik." [Buhârî,  Edeb 81 Müslim, Fedailu's-Sahabe 81; (2440); Ebu Davud, Edeb 62, (4931, 4932).][1]

AÇIKLAMA:

Bu hadis, kız çocuklarının  bebeklerle oynamasının caiz olduğuna delil kılınmıştır. Her çeşit put  yasağından, bebekler istisna edilmiştir. Cumhurun görüşü budur. Kızlar için bebek ve benzeri oyuncakların satın alınması "küçüklüklerinden itibaren onların ev  işlerine ve çocuk bakımına alıştırılmaları için" tecviz edilmiştir. İslam uleması, oyuncakların terbiyevi yönüne, Batılı terbiyecilerden çok önce dikkat çekmiş olmaktadırlar. Ancak şunu da belirtelim: Cumhurun tecvizine rağmen bazı fakihler bu ruhsatın mensuh olduğunu, dolayısıyla bebek ittihazının caiz olmadığını söylemiştir.[2]

ـ5340 ـ2ـ وعن أبي هريرة رَضِيَ اللّهُ عَنْه قال: ]بَيْنَمَا الْحَبَشَُ يَلْعَبُونَ بِحِرَابِهِمْ عِنْدَ رَسُولِ اللّهِ # اذْ دَخَلَ عُمَرُ بْنُ الخَطَّابِ رَضِيَ اللّهُ عَنْه فأهْوَى بِيَدِهِ الى الْحَصْبَاءِ فَحَصَبَهُمْ بِهَا. فقَالَ #: دَعْهُمْ يَا عُمَرُ[. أخرجه الشيخان والنسائي .

2. (5340)- Ebu Hureyre (radıyallahu anh) anlatıyor: "Habeşliler, harbeleriyle, Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ın yanında oynarken Ömer İbnu'l-Hattab (radıyallahu anh) içeri girdi. Hemen yere eğilip çakıl alarak onlara fırlattı. Aleyhissalâtu vesselâm: "Ey Ömer! Bırak onları (oynasınlar). Zira onlar Benî Erfide'dirler" buyurdu." [Buhârî, Cihad 79; Müslim, Iydeyn 22, (893); Nesâî, Iydeyn 35, (3, 196).][3]

AÇIKLAMA:

1- Benî Erfide, Habeşlilerin lakabı veya ecdadlarının adı olduğu söylenmiştir. Habeşli manasına cins isim olduğu da söylenmiştir.

2- Alimler bu hadisten harbe hazırlayıcı mahiyetteki kılınçkalkan oyunlarını oynamanın cevazını istidlal etmişlerdir.[4]

ـ5341 ـ3ـ وعن عائشة رَضِيَ اللّهُ عَنْها قالت: ]لَقَدْ رَأيْتُ رَسُولَ اللّهِ # يَسْتُرُنِي بِرِدَائِهِ وَأنَا أنْظُرُ الى الْحَبَشَةِ يَلْعَبُونَ في الْمَسْجِدِ حَتّى أكُونَ أنَا الّتِي أسْأمُهُ فَاقْدِرُوا قَدْرَ الْجَارِيةِ الْحَدِيثَةِ السِّنِّ الْحَرِيصَةِ عَلى اللّهْوِ[. أخرجه الشيخان والنسائي .

3. (5341)- Hz. Aişe (radıyallahu anhâ) anlatıyor: "Ben mescidde oynayan Habeşlileri seyrederken Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ın beni  ridası ile örttüğünü hatırlıyorum. Bu hal ben seyretmekten usanıncaya kadar devam etti. Benim gibi, genç yaşında bir kızın eğlenceye ne kadar düşkün olacağını varın siz takdir edin." [Buhârî, Salat 69, Iydeyn 2, 3, 25, Cihad 81, Menakıb 15, Fezailu'l-Ashab 46, Nikah 82, 114; Müslim, Iydeyn 18, (892); Nesâî, Iydeyn 35, (3, 195).] [5]

ـ5342 ـ4ـ وللنّسائي في أخرى عنها قالت: ]جَاءَتِ السُّودَانُ يَلْعَبُونَ بَيْنَ يَدَي رَسُولِ اللّهِ # في يَوْمِ عِيدٍ، فَدَعَانِى # فَكُنْتُ أطَّلِعُ عَلَيْهِمْ مِنْ فَوْقِ عَاتِقِهِ حَتّى كُنْتُ أنَا الّتِي اِنْصَرَفْتُ[ .

4. (5342)- Yine Hz. Aişe (radıyallahu anhâ) anlatıyor, Nesâî'de gelen bir başka rivayetinde şöyle demiştir: "Bir bayram günü Sudanlılar, Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm)'ın yanına oynayarak geldiler. Aleyhissalâtu vesselâm beni çağırdı. Resulullah'ın omuzunun üstünden onları seyrediyordum. Kendi arzumla ayrılıncaya kadar  bakmaya devam ettim. (Resulullah seyretmemi  kesmedi.)" [Nesâî, Iydeyn 34, (3, 195).][6]

ـ5343 ـ5ـ وعن أنسٍ رَضِيَ اللّهُ عَنْه قال: ]لَمَّا قَدِمَ رَسُولُ اللّهِ # اَلْمَدِينَةَ لَعِبَتِ الْحَبَشَةُ لِقُدُومِهِ بِحرَابِهِمْ فَرحاً بذلكَ[. أخرجه أبو داود .

5. (5343)- Hz. Enes (radıyallahu anh) anlatıyor: "Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) Medine'ye (hicretle) geldiği zaman, onun gelişinden sevinç izharı olarak, Habeşliler harbeleriyle oynadılar." [Ebu Davud, Edeb 59, (4923).] [7]